بهار شکوفهٔ فصل‌هاست؛
محصول آشتی آفتاب و باران، با خاک
فرصتی است سبز
تا جهان بهترین ترانهٔ ژرفناهای خود را
برای انسان بخواند.
تا گلها در طراوت رنگی خود
به لبخند بنشینند
و گفتگوی معطر آنها
کوچه‌باغهای ساکت مهتاب پوش را بردارد.
مجالی برای آن‌که زیبایی
دست محبت را
در دست بفشارد.
فراخوانی از عشق
برای نگاه به هاشور دل انگیز باران
در پشت شیشه‌های تماشا
پرواز دادن چشم
در خیمه‌های خیس ابر
و تحسین شکوه رنگین‌کمان
در هفت آینهٔ تو در تو.
بهار،
سربرداشتن از عادت
به ماندگاری دولت مرگ،
بیدار شدن از خواب زمستانی
و نهیبی به خو کردن به «هنوز» ها و «همیشه» هاست.
بهار رستاخیز است.
اشارتی است به دیگرگونگی
در جهانی که فراجهان ماست.
بهار را پنجره بگشا
ع. طارق
