تقدیم به «مسعود»
به مناسبت سفری که آزادی میهنی بزرگ را تضمین کرد
درطلوع دیرپاترین باور
چه تنها آتش در کوهستانها برافروختی
سفر به خیر،
در شکوه تاریخی از سرفرازی
که دستانت نگارنده خورشید حقیقت سوزان بود
و چشمانت بیقراری حماسههای سربدار
و گامهایت شعلههای کوهوار روشنایی و نور بیزوال
در هجوم تیرهترین شبهای تاریخ میهنم…
آه؛ سفر به خیر ...
اکنون آتشی را که دستهایت در کوهستانها افروخت؛
قلبهای عاشق نشان خویش کردهاند تا گم نشوند
و نامت سرود رهایی است
بر لبهای عطشناک
که تنها با چشمه تو سیراب می شوند،
و سپهر نگاهت یگانه امید زنده ماندن ...
آه؛ ای آرزوی محقق سفر به خیر…
م. آزاده
