در خیابان می‌مانم
خیابان خانهٔ رویاهای من است
سنگر انقلاب و هوای نفس کشیدن
در اتمسفر آبی آزادی
آنجا خواهرانی می‌یابم
نزدیک‌تر از خواهران تنی
ابرهایی از گریهٔ شوق
دخترانی از جنس تلاطم دریا
در کرانه‌های توفانی خشم
در کیف‌دستی‌هایشان
بامدادان زن ایرانی
در تندیس هر کدام
ژاندارکی دوش به دوش غرور
برادرانی
آذین اراده‌های بلندشان
قطار زرین فشنگ
دستان‌شان
آغوشگاه یال بی‌قرار تفنگ
در خیابان می‌مانم
خیابان خانهٔ من است
سنگر کوکتل و آتش و باروت
میعادگاه مهربانی و عشق
اینجا نقش‌های قالی هم‌قلبی
در رنگین‌کمانی از تراکم رنگ‌ها
بافته می‌شود پود در پود
در خیابان می‌مانم
تا نبضی باشم
در رگان سرخ قیام
در خیابان می‌مانم
تا ساعت تنفس بی‌حائل آزادی
علیرضا خالوکاکایی(ع. طارق)
۲مهر ۱۴۰۱
