فرزندان میهن بپاخیزید،
روز شکوه و سرفرازی رسیده است.
ستم، چشم در چشم ما،
بیرق خونین‌اش را افراشته.
به آوایی که از دشتها می‌آید گوش سپار،
نعرهٔ این سربازان هراس‌آور را می‌شنوی؟
می‌آیند که به میان شما بتازند،
تا پسران، همسران و دوستانتان را از دم تیغ بگذرانند.
سلاح برگیرید! شهروندان!
گُردانهای رزم را تشکیل دهید!
قدم رو، به پیش!
بگذار تا خون پلشت دشمنانمان،
شیارهای دشت‌هایمان را سیراب سازد.
چه می‌خواهند این اُردوی بردگان؟
این بردگانِ خائنان و شاهانِ توطئه‌گر؟
برای کیست این زنجیرهای شرم،
این آهنینه‌های پیش‌آماده؟
فرانسه، برای ماست، آوَخ! چه وقاحتی!
کدام روش، کدام راه را باید پیش گرفت؟
ماییم آن که آنها جرأت سوداپروری درباره‌مان را یافته‌اند،
تا به بردگی دیرین بازمان گردانند!
چه! این دار و دستهٔ بیگانه،
قانون‌گذار دادگاه ما شوند!
چه! این جماعت مزدور،
پسران رزم‌آور ما را تکه‌تکه کنند!
خدای بزرگ! دست در زنجیر،
پیشانی ما زیر یوغ خم خواهد شد.
و خودکامگانِ پست، خود را
سرورانِ سرنوشت خواهند یافت.
بلرزید! ای خائنان و ظالمان،
ای مایهٔ شرم همه مردان نیک،
بلرزید! نقشه‌های پدرکشی‌تان
جزا داده خواهند شد.
ما همه سربازانیم به کارزار شما،
اگر دلاوران جوان ما بر خاک اُفتند،
فرانسه قهرمانانی نو خواهد زاد،
آمادهٔ پیوستن به کارزار با شما.
مردان فرانسوی، چو جنگجویان فداکار،
آماجِ یورشِ شما را تاب می‌آورند و نگه‌می‌دارند،
این بیچارگان فریب‌دیده را می‌بخشند،
چرا که اکنون پشیمانند که بر ما تیغ کشیده‌اند.
اما بخششی نیست برای آن ظالمان خونخوار،
همدستان بوئیل،
که چون دَد، بیرحمانه،
زهدان مادرانمان را دریدند.
اینک گاه خدمت به میهن است.
وقتی پدرانمان دیگر نیستند،
خاکستر آنان را آنجا خواهیم یافت،
و نشانهای فضیلت‌شان را.
بیش از آن‌که به نجات‌یافتن خود خوش باشیم،
بر به تابوت خُفتن آنان رَشک می‌بریم.
باید این افتخار بلندمرتبه را داشته باشیم
که به خونخواهی آنان برخیزیم یا به آنها بپیوندیم.
عشقِ مقدسِ میهن،
سپاه دادگیر ما را رهبر خواهد بود.
آزادی، آزادی گرانقدر،
پایدار همراه پشتیبانان‌ات بمان،
در لوای درفش ما، بگذار پیروزی
شتاب کند و با صدای مردانه‌اش بانگ بردارد،
تا دشمنانت، نَفَس به شماره افتاده و در دم مرگ،
پیروزی تو و شکوهِ ما را ببینند!
**********
سرود مارسییز: La Marseillaise نام سرود ملی کشور فرانسه است. این نام از نام شهر مارسی در فرانسه گرفته شده است. نام این سرود را در فارسی «مارسیز» و «مارسه‌یز» نیز نوشته‌اند. روژه دو لیل (Rouget de Lisle) افسر ارتش فرانسه و یکی از انقلابیون آن کشور در سدهٔ ۱۹ سرود تاریخی و مهیج مارسییز را سروده که پس از آن سرود رسمی انقلاب فرانسه و سپس سرود ملی کشور فرانسه شد.
