آی محبوبترین در دل شیدای همه دلداران
به کجا رفتهای، ای تاج سر پاکترین عیاران
ای که می خواستهای شاد کنی خلقی را
چشم یاران ز چه رو ساختهای پر باران
بی تو مسعود! دلم خواست که غمگین باشم
چشم تو گفت: برو باش چو «غم انکاران»
گر چه «سیما»، چراغی به شب خانه ماست
پیک شادیست، چراغ «همه شب بیداران»
دشمن از تیغ زبان تو بسی زخم گرفت
خانهٔ ماست که از عطر کلام تو شده گلزاران
بعد از این همچو ستاره بدرخشی به شب ما جاوید
می شوی همسفر خوش سخن، خاطرهٔ سرداران
حامد. ص
۱۶ تیر ۱۴۰۰