وقتی به شوق بذری را می‌کارید، در مشیمه آمادهٴ خاک، این دانه نیست که می‌روید؛ این شوق برانگیختهٴ شماست که می‌رویاند سبزینه‌یی را از کبودی خاک.
هنگام که دانه‌یی می‌پرورید، تنها نه‌اید. آفتاب و باران و باد؛ و لشگری از فرشتگان آفتاب فرمان‌ده، باد ران و باران‌انگیز، یاران شمایند.
آنان به شوق شما در کارند. آری، مادرِ زمین به تبرک دستان شما، سبزْطفلان پردگی پروردش را، یکجا نثار می‌کند.
***
آیا این معجزه نیست؟!
هنگام که دانه‌یی می‌پرورید، تنها نه‌اید. آفتاب و باران و باد؛ و لشگری از فرشتگان آفتاب فرمان‌ده، باد ران و باران‌انگیز، یاران شمایند.
آنان به شوق شما در کارند. آری، مادرِ زمین به تبرک دستان شما، سبزْطفلان پردگی پروردش را، یکجا نثار می‌کند.
***
آیا این معجزه نیست؟!
ع. طارق.
