پنجره، نوید بخش زندگی، ما را به خود فرامی‌خواند. در امتداد کوچه‌های تاریخ و در دل جویبار زمان، و از میان کوچه باغ خاطره‌ها، پنجره هر بامداد و شامگاه بر ما درود می‌فرستد.
پنجره تنها پنجره‌ای بر دیوار نیست. در وجود هر انسان پنجره ایست که او را به نگاه کردن به بیرون و گام گذاشتن در راه میخواند. انتخاب با خود فرد است: پنجره را به سمت تاریکی درون ببندد، یا به سوی نور و امید و به سوی واقعیت، هرچه هست بگشاید.
پنجره پیوندیست با زندگی بیرون. چه برای سلامی به آفتاب، چه حتی برای نگاهی به شب هولناک تا برای سپیدکردنش به خیل ستارگان روانه در کهکشان بپیوندی! تا زندگی جدیدی پر از نور و صلح و امید بر اتاق قلبت بتابد!
پنجره پیوندیست با زندگی بیرون. چه برای سلامی به آفتاب، چه حتی برای نگاهی به شب هولناک تا برای سپیدکردنش به خیل ستارگان روانه در کهکشان بپیوندی! تا زندگی جدیدی پر از نور و صلح و امید بر اتاق قلبت بتابد!
