728 x 90

یادداشت‌های مصور (۲)

یادداشت های مصور
یادداشت های مصور
هر آن چیزی که تو گویی که آنی
به بالاتر نگر، بالای آنی
(مولوی)
***
شاید بتوان ظهور ناگهانی‌های از خود رها گشتن و پوییدن و به وصال رسیدن را انشای عشق نامید. این تولدها در گاهواره‌های رجوع به اصل خویشتن‌اند: «هر کسی کو دور ماند از اصل خویش / باز جوید روزگار وصل خویش». آن‌گونه نبوده و نیست و چنین نیز نباشد و نماند که زندگی و جهان ما را خودکامگان و دیکتاتورها، خرمنگاه جولان بداندیشی‌هایشان کنند. «باز کن پنجره را / من و تو کم نیستیم».

همیشه بال‌های امید و ایثاری هستند که سموم هوای یأس‌انگیز و ناگزیری را پس می‌زنند. اینان تکاپوی آدمی را در آسمان لایتناهیِ بودن و پیمودن، افق می‌گشایند؛ و اینان‌اند که هنر عشق ورزیدن را ممارست و تمرین می‌کنند تا «در برابر تندرها بایستند» و هاله‌های شوق‌آمیز و شورانگیز زندگی را جلوه بخشند: «از این سموم که برطرف بوستان بگذشت / عجب که بوی گلی هست و عطر نسترنی».

در هستیِ دیکتاتورزدهٴ ما، آن که باید تندرشکن و جلوه‌بخش هاله‌های روشن زندگی باشد، حضوری‌ست در «آینه‌های ناگهان» من و تو... و اینک ردی از گل سرخ در یادداشت‌های مصور روبه‌رو...

س.ع.نسیم ـ 14مهر 96

یادداشت‌های مصور ـ الهه‌های یاد

یادداشت‌های مصور ـ آری، آری، زندگی زیباست

یادداشت‌های مصور ـ هنر عشق ورزیدن

یادداشت‌های مصور ـ چیدن آرزوها

یادداشت‌های مصور ـ دو زیبا از همه دنیا قشنگ‌تر

یادداشت‌های مصور ـ آوازهٴ شادی


یادداشت‌های مصور ـ ردی از گل سرخ

یادداشت‌های مصور ـ یادگار آزادی...
										
											<iframe style="border:none" width="100%" scrolling="no" src="https://www.mojahedin.org/if/f6a02908-dfea-42b3-93c3-74ef221506cb"></iframe>
										
									

گزیده ها

تازه‌ترین اخبار و مقالات