728 x 90

یادداشتی بر نامه‌ی ریحانه جباری

ریحانه جباری
ریحانه جباری
                                                                                          
 
«... انگار عمق فاجعه هنوز برایم جا نیفتاده بود. کسی مرده بود و برای من تصمیم مرگ داشتند...»
***
 
 
من واژه‌ها را دست‌چین می‌کنم؛ الفباهایی که هویتم را در زمین و زمان می‌پراکنند...

من از دیوارهای سلولی که خفقان سُم ـ ضربه‌های اسبان جهل را بر گلویم تاخت می‌کنند، نگریختم؛

واژه‌ها و الفباهای زندگی من، عدوی تاریخی است که وارونه به دنیا آمده تا مگر «عالمی دیگر ساخته شود وز نو آدمی».

کسی در زندان فکرهایش مرده است
و انسان‌انگاشتن من را عقیم است.
من مکافات کسب و کار مرگ‌اندیشی او را
مشت بر سلول زمان می‌زنم؛
من یک زنم!
تنها صداست که می‌ماند...

                                   س.ع.نسیم 

                                   3 آبان ۹۶

										
											<iframe style="border:none" width="100%" scrolling="no" src="https://www.mojahedin.org/if/e9480ad7-a663-40c2-96a1-d00def672014"></iframe>
										
									

گزیده ها

تازه‌ترین اخبار و مقالات