به‌مناسبت 30دی - م. آزاده
امید خلقی که شکر آزادیش
شعله‌ورترین خروش است…
زیبایی مهربانی در نگاهت
که لبریز از طاقت ستبر فدای همه چیز است؛
خلقت را در بلندترین فراز توانستن؛
بی تاب تابش آفتاب تو بر سرزمین‌ات کرده است…
ناخدای آزادی؛
که بیکرانگی رنج را سهم خویش کرده‌ای،
از دستانت جنگل جنگل رویش سبز
در میهن اسیری که امید بزرگش تویی؛
در سرخترین صبحدم،
زبانه می‌کشد
و آزادی قتل‌عام شده در قساوت دژخیم،
در خروش کانونهای شورشی
و هزار اشرف رویان از کلام حیات بخش تو؛
از خاکستر خویش برمی‌خیزد
و در شعله امید در کلام تو؛
رهایی از ناباوری دوردست تا سنگفرش خیابانها راه آمده است…
و اینک میهنت شکرانه دارایی بزرگ خویش را
در سالروز آزادیت؛
در خروشی شعله‌ور بر قلب و مغز دژخیم می‌کوبد…
اینک مبارکترین واژه نام توست در فزونی فریادها
تا نابودی ستم و بیداد بر سرزمینت…
متبرک باد نام تو….
شعله‌ورترین خروش است…
زیبایی مهربانی در نگاهت
که لبریز از طاقت ستبر فدای همه چیز است؛
خلقت را در بلندترین فراز توانستن؛
بی تاب تابش آفتاب تو بر سرزمین‌ات کرده است…
ناخدای آزادی؛
که بیکرانگی رنج را سهم خویش کرده‌ای،
از دستانت جنگل جنگل رویش سبز
در میهن اسیری که امید بزرگش تویی؛
در سرخترین صبحدم،
زبانه می‌کشد
و آزادی قتل‌عام شده در قساوت دژخیم،
در خروش کانونهای شورشی
و هزار اشرف رویان از کلام حیات بخش تو؛
از خاکستر خویش برمی‌خیزد
و در شعله امید در کلام تو؛
رهایی از ناباوری دوردست تا سنگفرش خیابانها راه آمده است…
و اینک میهنت شکرانه دارایی بزرگ خویش را
در سالروز آزادیت؛
در خروشی شعله‌ور بر قلب و مغز دژخیم می‌کوبد…
اینک مبارکترین واژه نام توست در فزونی فریادها
تا نابودی ستم و بیداد بر سرزمینت…
متبرک باد نام تو….
