شناسنامه‌ات می‌تواند ساکن قاره‌یی،
در آن سوی دیوار اقیانوس‌ها باشد
اما دلت شهروند کودکان پابرهنهٔ ایرانی بود.
ممکن است هوای ایران را نفس نکشیده باشی
ولی ایرانی‌ترین بودی
در لمس تبارنامهٔ این خاک
هنگام که یک انیرانی
تطاول حریم زنان ایران را
به شناعت مغول هزار بار آری می‌گفت
خنجری که نجابت عشق را
در قلب آبی‌ات نشانه گرفت
پیش از آن
کبوتری را در گلوی کودکان؛
پیش از آن
خدا را در معبد تلبیس قربانی کرده بود.
بهار گلریزان خنده‌های تو را چه می‌توانند کرد؟!
نامت را می‌آویزیم
در باران نگاه شهیدانمان
بر دو جانب راه
تا کرانه‌ٔ آزادی
حاشا! که آزادی مرز نمی‌شناسد.
ع. طارق
۲۶مهر ۱۴۰۰
