خبرنگار سی.ان.ان ندا بشیر از لندن روز شنبه ۱۲آذر گزارش داد: سامان متحمل جراحاتی شده است که زندگی او را تغییر داده است او در تظاهراتها در تهران در اکتبر (مهرماه) شرکت داشت.
سامان یکی از تظاهرات کنندگان: مامورین سرکوبگر از دو جهت و از فاصله نزدیک حمله کردند و از آن سوی خیابان به ما گاز اشکآور شلیک میکردند ما در فاصله دو متری بودیم که یک گلوله پلاستیکی چشمم را مجروح کرد. من همچنین متحمل جراحاتی در جمجمه و آروارهام شدم. خوشبختانه دکتر توانست بهطور فیزیکی چشمم را نجات دهد ولی اکنون برای همیشه نابینا شدم.
خبرنگار سی.ان.ان: باو جود جراحاتش ولی سامان خود را یکی از خوش شانسترینها میداند او توانست بلافاصله بعد از حملهیی که به او شد از ایران بگریزد که برای امنیت او، ما مکان او را علنی نمیکنیم. سامان گفت که نگران امنیت محل سکونت خود که عزیزانش هنوز در ایران در آن زندگی میکنند میباشد. جراحات او روزانه یادآور وحشیگری است که مردم او روزانه با آن مواجهند.
سامان: قطعاً که در بدو ورود به ایران مرا دستگیر خواهند کرد و اگر دستگیر شوم نمیدانم چه بلایی بر سرم خواهد آمد. مقامات هستند که تصمیم میگیرند مرا شکنجه کنند یا حتی اعدامم کنند.
ندا بشیر خبرنگار سی.ان.ان: سامان تنها کسی نیست که از دستگیری و اعدام خود میترسد احکام اعدام واقعیتی است که بسیاری از تظاهرات کنندگان در ایران با آن مواجهند.
عفو بینالملل همراه با سازمان ملل از محاکمات انبوه ابراز نگرانی کرده که در آنها تظاهرات کنندگان با چشمانداز واقعی اعدام مواجهند که گزارششده کودکان نیز در میان بازداشتیها هستند.
در حالی که تحقیقات سازمان ملل در راه است ممکن است ماهها پیش از آن که گزارش رسمی منتشر شود طول بکشد. سؤال اکنون این است که آیا مستندات سازمان ملل برای تشدید اقدامات جامعه بینالمللی کافیست یا تغییراتی در داخل ایران باید صورت گیرد.