برای مجاهد سرفراز مسعود فرشچی
خنده بر لبها و شادی را به دلها می‌نشاند
بذر شادی و نشاط و روشنایی می‌فشاند
پیک آزادی و شادی بود و سرشار از امید
مژده روز رهایی را به دلها می‌رساند
او هنرمندی مجاهد، رهروی وارسته بود
چهاردهه در مکتب رزم و رهایی، درس خواند
جاودان یادش که هرجا بود با صدق و صفا
لشگر غم را به خواری و هزیمت می‌کشاند
او نمادی از تمنای وصال یار بود
هر چه غیر از یار و عشقش بود از خود می تکاند
عشق او شادی انسان بود و آزادی خلق
زورقش را اینچنین در بحر طوفانی براند
او به راه آرمانش با وفا و صدق خویش
خود ز هر چه غیرانسان بود و ایمانش رهاند
یاد آن یار همیشه سرفراز و پاکباز
در تمام لحظه‌ها تا روز آزادی بماند
گودرز – ۱۷تیر ۴۰۰
