این هم پنجرهٴ ماست

ما که موبایل و تلفن همراه نداریم که سلفی بگیریم. اما میشه توی دنیای تخیل از همین دمپایی رنگی یه موبایل ساخت. می‌بینین چه عکس قشنگی آزمون گرفته؟ کل زندگی ما رو هم نشون میده. نشون میده که این داداشی ما چقدر عصبانیه. نشون میده که من چقدر شیطونم. تازه توی موبایل ما خیلی چیزای دیگه هم دیده میشه. شاید بیشتر از اون موبایلای واقعی. نشون میده که بابا توی خیابون دنبال کاره. نشون میده که مامان رفته قصابی ولی پول نداره برای ما گوشت بخره. نشون میده که همسایه ناهارشون توی زباله‌ها پیدا میکنه.

تازه همین دمپایی حرف هم میزنه. به شما میگه ببینین این بچه چقدر داداششو دوست داره که نمیذاره احساس کمبود کنه! شاید خیلی حرفها که من هم بلد نیستم بزنم با شما بگه! مثلاً از اون جمله‌ها که روی دیوار کوچه دیدم یکی نوشته بود ولی معنیشو نفهمیدم. نوشته بود: کاری باید کرد کارستان...