آزادیت، قامت ماندگار پایداری بهاران سربلندی میهن بود
و تاریخ زیباترین وطن در رسای نامت،
از غارت خونبار ستم شاه و شیخ مصون شد…
آنگاه که بربام قصرخروشیدی: «مردم‌مان ما را آزاد کردند» …!؛
خروش تاریخی از ایستادگی و سرفرازی جاودانه؛
در شکوه تسلیم‌ناپذیری میهنت رقم خورد
و در تو و با تو؛
میهنت جاودانگی آرمان آزادی را،
در رویش ستبر بی‌پروایی از رنج زندان و شکنجه و اعدام
و در قلبهای شعله‌ور از عشقت از آن خود کرد…
آه؛ ای سرچشمه رویان پایداری و عشق
دماوند سرفرازی را از تو آموخت
و از خزر تا خلیج میهنت در سرشاری از نعمت وجود تو
در خروش نبرد بی‌امان کانون‌های شورشی
در سلطه بیرحم‌ترین شقاوت تاریخ، راست قامت است
و تسلیم به ستم را،
در میهن مصدق‌ها و فاطمی‌ها و حنیف‌ها
در پاکبازی بی‌باکی و نبردی که سرچشمه‌اش تو هستی،
به گور سپرده است…
خاک میهن پرغرور بی‌قرار گامهای توست
و بارش گامهایت بر زمین زیباترین وطن
تمنای قلبها در میهنی است که
جز بر آرمان آزادی سرنمی‌ساید…
و
نامت دعای قلبهای شیفته
برای تحقق
شورانگیز آزادی است…
م. آزاد
