بهار آمده
از پرچین پلکهایمان گذشتهست.
نگاه کن:
خاطرات امروز
کودکان بالغ فردایند.
پچپچ یادهایمان را بشنویم
ـ ترنمهایی همراه و دوشادوش
شیشهی چشمهایمان را دست میکشند ـ
جریان لحظاتی بیمرگ
زنده از آنسان
که با ما تماشاگران ساکت
در سکوتی پرصداتر از بلندترین فریاد
سخن میگویند...
گردنبند خاطراتت را بیاویز
آلبوم عشقهای زمینی را ورق بزن
رنج شکفتن را بهیاد آر
و از لایههای ابرهای بهار
طنین دورترین ستارگان یاد را بشنو...!
س. ع. نسیم