ترجیح می‌دهم
مذاب سرخ گلوله را
تا آخرین یاخته‌های تحمل
عاشقانه شنا کنم
اما لاژورد آسمان میهنم
انعکاس آخرین طلوع
در پلک‌های نیم‌باز من باشد
ترجیح می‌دهم
با مرگ غرابه سر کشیدن را
چابک‌سرانه شاد رقصی
در شهامت میدان
اما مهمیز در مهمیز راندن
با تمول ذلت
به سوی بار عام دیکتاتور
هرگز!
من انسان ایرانی‌ام
همزاد خجستهٔ آزادی
ترجیح می‌دهم
دست در دست غرور به مرگ شاباش بگویم
حتی اگر ثانیه‌یی آزادی را
زیسته باشم در رگرگه‌یی از رویا
ترجیح می‌دهم
بی‌شمار بار ترجیح می‌دهم
علیرضا خالوکاکایی (ع. طارق)
۲۱ مهر ۱۴۰۱
