مردی نشسته در گلوی جوان خیابان
مرگی نشسته در گلوی پرشقایق مرد
مردی و مرگی
در شنبهٔ خونین سنندج
اینجا ایران است
گلوله مفت؛ جان انسان مفت
مرگ به‌خاطر میل بوق زدن
در هم‌ترانه‌گی با نوسان سرخ قیام
مرگ به‌خاطر نگاه از آینهٔ ماشین
به رویای کودکان
در انحنای روشن فردا
مرگ به‌خاطر کمانهٔ شادی
در جانی بیدار
مرگ به‌خاطر نفس کشیدن
در شعار «مرگ بر خامنه‌ای»
...
شوق آبی پرواز را
در پرستوهای سادهٔ چشمانت
چگونه کشتند؟!
آه! داریوش برادرم!
نگاه کن!
رگرگه‌های آذرخشی سرخ
در خشم بغض‌شکار مادرت
آتش می‌بارد بر نقشهٔ ایران
تسلیت نمی‌گویم
قیام را ادامه می‌دهم
علیرضا خالوکاکایی (ع. طارق)
۱۶ مهر ۱۴۰۱
