آزمندی آشکار نگاهت
به سوی کدامین ترانهٔ بیسویی
بال‌بال می‌زند
پرندهٔ نبض بی‌تاب زمین؟
آنچه در قاب ارغوانی نیم‌باز جار می‌زنی
میراث یک شکوه بی‌مرگ است
نشان در طلا نشستهٔ یک کهکشان شهید
می‌دانم که می‌دانی
نبض توفانی اقیانوسی
آبی‌تر از پیراهن رویای ناسیراب
در درنگ دستان تابستانی تست
آن غرور سپید طلایی
بر لاجورد سینهٔ نجیبت را
با خود ودیعه ببر
تا بدانند یک مجاهد
به طواف بلند جاودانگی آمده است
نگاهت بی‌قرار کدامین طراوت پرواز است
پرندهٔ نبض بی‌تاب زمین؟
گویی شهریور می‌دانست
این تولد آخر تست
پرواز صمد به سوی حنیف
پرواز صمد، سجده‌کنان به سوی بیسویی؛
به سوی صمد.
ع. طارق
