چند روز پیش در میان نوحه‌های عاشورای امسال که برای حماسه‌ی عاشورا و عزاداری برای امام حسین علیه‌السلام اجرا می‌شد صدای نی و طبلهای پر طنینی شنیدیم. آهنگ سرود ملی ای ایران ای مرز پرگهر بود. ابتدا تعجب انسان برانگیخته می‌شد که چرا در عاشورا سرود ملی ایران و ای مرز پرگهر خوانده می‌شود؟ اما اگر به این صدا گوش می‌کردی. در صدای نی و آن طبلها کلماتی می‌شنیدی که می‌گفت:
من ایرانم.
من هم در عاشورای خود هستم
من هم در زیر پای یزیدانم.
تمام پیکرم شرحه شرحه است.
جنگلهایم سوخته
رودها و دریاچه‌هایم خشک شده
هوایم گرفته
مردمانم غارت شده و گرسنه و گورخوابند
من مرز پرگهر بودم
... بقیه‌ی ماجرا را دیگر خودمان بخوانیم. و یکبار هم به هم به همین نیت به آن نوای سرود ای ایران گوش کنیم:
من ایرانم.
من هم در عاشورای خود هستم
من هم در زیر پای یزیدانم.
تمام پیکرم شرحه شرحه است.
جنگلهایم سوخته
رودها و دریاچه‌هایم خشک شده
هوایم گرفته
مردمانم غارت شده و گرسنه و گورخوابند
من مرز پرگهر بودم
... بقیه‌ی ماجرا را دیگر خودمان بخوانیم. و یکبار هم به هم به همین نیت به آن نوای سرود ای ایران گوش کنیم:
