۱۵سال پیش یعنی در روز جمعه ۵دی ۸۲ زمین‌لرزه‌ای به قدرت ۶/۶ریشتر شهر بم و مناطق اطراف آن را در شرق استان کرمان لرزاند. قبل از زلزله شهر بم ۹۰۰۰۰جمعیت داشت. پس از زلزله فقط کمتر از یک‌سوم از ساکنان شهر زنده ماندند. بازسازی بم قرار بود تا تابستان ۸۴ به پایان برسد اما این زخم هنوز باز است و شهر در آثار فاجعه می‌سوزد.
شعر زیر را در سال وقوع زلزله با چشمان اشک‌بار و دلی بریان در حالی سرودم...
آه!
آه!
بر حوصله‌ٔ خاکستر خاک، آهسته گام زنید،
رهگذران!
دستان کوچکی شاید به نیاز لمس لطافت سیب،
هنوز لابلای آجرهاست
آنجا شاید دعای مادری در چادر نماز...
بوی چیست این؟
- عطر قالی؟
- شمیم شمعدانی‌های مجروح؟...
گوش کنید!
موسیقیِ تپشِ هزاران قلبِ تبدار را،
می‌نیوشید؟
در زیر پایتان
دریایی از زندگی،
دریایی از قلب،
دریایی انسان،
مدفون است.
آه!
بر سکوت خاکستر خاک
آهسته گام زنید،
رهگذران!
ع. طارق
