من کردستانم، غرور همیشهٔ ایران
سرزمینی روییده از شکوه شکوه نبرد و قیام
هم‌شانهٔ با ایستادن زاگرس
بر یال آشفتهٔ توفان
سرزمین رنج و تفنگ و ترانه و شادی
بهار از گلهای پیراهن دخترکانم می‌روید
بر کرانهٔ دارهای قالی
صلابت خاکم
بیدار از شرافت «قاضی محمد»
جیش‌ها و جاش‌های استبداد!
مرا از گلوله نترسانید
چکاچک پی‌درپی شلیک
موسیقی گوش‌پرورد کودکان من است
خون دویدهٔ من
در کوچه‌های انقلاب
نام ایران را هجی خواهد کرد
بر تراز سپیدهٔ آزادی
من ایستاده‌ام
زیرا یک ایران در من ایستاده است.
علیرضا خالوکاکایی (ع. طارق)
۳۰ آبان ۱۴۰۱
