تو از آغاز هم با ما نبودی!
تو از آغاز هم با ما نبودی!
میان سالهای درهم و برهم
میان زخمهای کهنهٴ یک قرن بی‌مرهم
تو از مرداب مطرودی کشیدی سر
تو از خالیِ شهر بی‌پری ـ اختر
پریدی روی بام خانهٴ مردم
ـ ولی از ما نبودی تو!
تو از اول تهی بودی:
تهی از باد و آب و خاک
تهی از عشق آتشناک
تهی از مهر آزادی
تهی از حسّ معصومانهٴ شادی...
تو از آغاز هم با ما نبودی
تو بودی میوه‌یی پوکیده بر نوک درخت خشک پاییزی
تویی میراثدار رسم چنگیزی.
تو بوف کور روی بام ایران
تو ننگ دامن گلفام ایران
ولی
از بام و بوم ما نبودی تو!
ولی از رسم و خوی ما نبودی تو!
تو بودی تخم نفرت بر زمین من
تو بودی عشق را دشمن
ـ و کردی آشیان عشقها ویران
و کردی قتل‌عام شرم ـ
شدی ویرانه‌ساز قرنها رؤیا
شدی ابلیس و نفرینگاه...
س. ع. نسیم
